Dagboek van aan VW. Vrijdag 5 januari

Wat een spanningen, wat een emoties op vrijdag 5 januari, dag van de algemene vergadering en het referendum over de werkhervatting!

Eerst en vooral omdat de arbeiders die een algemene vergadering wensten alvorens de stemming georganiseerd werd, daar gedurende verschillende dagen voor hebben moeten vechten tegen de hoofddelegees van de drie vakbonden. En de algemene vergadering is dan uiteindelijk pas op de laatste minuut, per e-mail en sms, bijeen geroepen!

De duizenden aanwezigen op de algemene vergadering hadden geen enkel document ontvangen met uitleg over de inhoud van het voorakkoord. De hoofddelegees van de drie vakbonden, voorstanders van een werkhervatting, hebben het woord genomen om de grote lijnen van het voorakkoord toe te lichten voor de vrijwillige vertrekkers en de bruggepensioneerden.

Sandra Goret, ABVV-delegee en voorstander van een voortzetting van de staking, heeft vervolgens het woord genomen: “De werkgelegenheid blijft de prioriteit en de staking geeft ons een drukkingsmiddel tegenover de directie tegen het gebrek aan garanties in het voorakkoord. Wij eisen het behoud van 3000 jobs, aanvaardbare arbeidsomstandigheden, een waardige sociale enveloppe, het behoud van ons loon, 35 u en afwijkingen op het Generatiepact voor een brugpensioen op 50 jaar”. Alhoewel dat haar tussenkomst niet naar het Nederlands vertaald werd (in tegenstelling tot wat de delegatie beloofd had), kreeg ze een daverend applaus.


De sfeer was gespannen en vele arbeiders verklaarden tegen een werkhervatting te willen stemmen. Er moet aan herinnerd worden dat de manier waarop deze stemming georganiseerd werd, een grotesk manoeuvre inhield. In plaats van een stemming te organiseren over de inhoud van het voorakkoord, met een 50%-meerderheid, werd de staking de inzet van een referendum. Sinds een aantal jaren hebben de syndicale organisaties een 66%-meerderheid opgedrongen om verder te kunnen staken. Er werd dus een amalgaam gemaakt van twee zaken: de ratificering van het voorakkoord en de voortzetting van de staking. Op die manier wilden de syndicale organisaties het voorakkoord doordrukken met een 35%-meerderheid (in plaats van 51%).

Alhoewel de algemene vergadering met beperkte middelen was samen geroepen, had elke arbeider per post informatie ontvangen van de directie voor de werkhervatting op maandag 8 januari ( om welk uur aanwezig zijn in de fabriek, de reorganisaties die plaats vinden in de loop van volgende week, …) en dit dus allemaal voor het referendum plaats vond.

De stemming kon pas beginnen om 10 u omdat de lijst van de stemgerechtigden niet actueel was (de kandidaten voor vrijwillig vertrek mochten niet stemmen) en de arbeiders hebben gedurende verschillende uren in de file gestaan om te kunnen stemmen.

Op het einde van de namiddag steeg de spanning in afwachting van de resultaten. Een honderdtal arbeiders, vooral Waalse FGTB’ers, hielden het piket aan de ingang van de fabriek terwijl journalisten met Tv-vrachtwagens een eindje verderop het resultaat afwachtten om de werkhervatting te kunnen aankondigen.


Rond 17u30 ontvingen ze de resultaten voor de arbeiders: op 1979 stemmen, 1074 (54%) voor de werkhervatting, 873 (44%) tegen. Drie onthoudingen en 29 ongeldige stemmen. De resultaten werden aangekondigd door de hoofddelegees die trouwens direct op de korrel genomen werden door de arbeiders aan het piket: “Jullie zijn verkocht! We gaan door met de staking!”. Journalisten, persfotografen en cameramannen die alles in het werk stelden om de incidenten te kunnen filmen, werden weggejaagd door woedende arbeiders. Een ziekenwagen moest gebeld worden voor een deelnemer die een malaise had gekregen.

Een zaak is duidelijk: na 7 weken staking zal het werk hernomen worden met een zeer kleine meerderheid. Voor hoe lang? Zoals een arbeider het aankondigde: “ Kameraden, de strijd gaat verder, maar deze keer in de fabriek!” Maar om dat te realiseren moet het verzet georganiseerd worden, bijvoorbeeld door een Waakzaamheidscomité met militanten die in alle ateliers en ploegen de problemen van het voorakkoord gaan uitleggen (de brugpensioenen zullen niet gegarandeerd zijn voor sommigen, het loonverlies van de nachtploeg wordt niet gecompenseerd, de fabriek start opnieuw met 2.200 jobs in plaats van 3000, enz.) Zonder deze toelichting zal de legitieme woede verdwijnen.

Een andere evidentie is duidelijk geworden. Weinig leden van ACV of ACLVB hebben piket gestaan. Het blijkt dat vooral ABVV’ers voorstander waren van de voortzetting van de staking. Met andere woorden, de ABVV-delegatie zal het moeilijk hebben bij haar eigen basis wat betreft deze cruciale kwestie.

In deze context zou het logisch zijn dat de ABVV-leden een vertrouwensstemming eisen ten opzichte van hun eigen delegatie. Indien de ABVV-delegatie geen vertrouwen meer krijgt van haar leden, moet er een nieuwe afvaardiging verkozen worden.

En gezien de onderhandelingen nog niet beëindigd zijn, is dit geen detail.

Guy Van Sinoy
(Une Autre Gauche)