Dagboek van aan VW. 20 en 21 december

Op 20 en 21 december onderhandelden de directie en de syndicale organisaties over de brugpensioenen. De locatie van de onderhandelingen is gewijzigd van Groot-Bijgaarden naar Diegem, maar de arbeiders van de onderaannemers zijn niettemin toch ter plaatse om er aan te herinneren dat er voor hen nog steeds niets geregeld is en dat ook zij recht hebben op een sociaal plan. Wat zal er met hen gebeuren?

Wat betreft het brugpensioen is de gebruikelijke norm dat de bruggepensioneerde enerzijds een werkloosheidsuitkering krijgt van een gezinshoofd en anderzijds een patronale bijdrage die overeenkomt met de helft van het verschil tussen de werkloosheidsuitkering en het laatste loon. Weliswaar afhankelijk van de krachtsverhouding ten gunste van de arbeiders en de financiële mogelijkheden van de werkgever, kan dit minimum aanzienlijk verhoogd worden. Op die manier hebben de sociale plannen die bij Michelin of bij Renault onderhandeld werden, geleid tot een voordeliger systeem van burgpensioen dan het minimum dat voorzien is in de wet.

Bij het failliet van Forges de Clabecq daarentegen moesten de bruggepensioneerden zich tevreden stellen met een minimum en de afgedankte arbeiders hebben een premie gekregen van 125 euro (bruto!) per maand bovenop hun werkloosheidsuitkering. Alhoewel de handelsrechtbank van Nijvel een vonnis had geveld volgens het welke de arbeiders prioritaire schuldeiser werden, heeft de Région wallonne (die de leiding van het bedrijf sinds enkele jaren verzekerde) akkoorden afgesloten met de banken om hen toe te laten het overblijvende geld op te strijken.

In 1993, tijdens de sluiting van de sigarettenfabriek Philip Morris in Elsene, had deze Amerikaanse multinational die haar imago niet wilde schaden, een belangrijke budgettaire enveloppe voorzien om een degelijk sociaal plan te verzekeren voor de 200 arbeiders die hun job verloren. De duur van de (niet gepresteerde) vooropzeg van de arbeiders werd verlengd zodat die van de bedienden benaderd werd. De bruggepensioneerden hadden een toeslag van de patroon bekomen waardoor 90% van hun laatste nettoloon verzekerd werd tot de pensioenleeftijd. De afgedankte arbeiders hadden op het einde van hun vooropzeg recht op een toelage van de patroon boven op de werkloosheidsuitkering zodat ze een inkomen behielden van 90% van hun laatste nettoloon gedurende een periode gelijk aan hun vooropzeg. En arbeiders die een job vonden in een ander bedrijf maar met een lager loon, behielden hun toeslag zodat ze 90% van hun laatste nettoloon hadden. Met als gevolg dat een arbeider met een tiental jaren anciënniteit ongeveer een loonbehoud had gedurende 3 à 4 jaar.

Het is belangrijk deze precedenten in herinnering te brengen want het resultaat van de onderhandelingen over het brugpensioen bij VW wordt bijna unaniem (patroons, vakbonden, regering) omschreven als “historisch”. De bruggepensioneerden van VW behouden een inkomen dat 80% van hun laatste loon garandeert, plus bijpassing (om voor diegenen die op 50 jaar vertrekken een soortgelijke loopbaan te garanderen als diegene die bruggepensioneerd zijn op 57 jarige leeftijd).

Dat is ongetwijfeld een goed akkoord voor de bruggepensioneerden, en dit om verschillende redenen. Enerzijds hebben de syndicale organisaties alles gezet op het bekomen van de vertrekpremies (vrijwilligers of bruggepensioneerden) en niet op de strijd voor het behoud van de arbeidsplaatsen. Anderzijds heeft VW een grote budgettaire enveloppe voorzien die te vergelijken is met wat gewoonlijk in Duitsland onderhandeld wordt.

Dit akkoord voor de brugpensioenen bij VW Vorst valt niet in goede aarde bij de regering Verhofstadt omdat het niet echt strookt met het Generatiepact waarin men brugpensioenen wil afschaffen en de oudere werknemers die hun job verliezen wil dwingen om het even welke andere job onder om het even welke voorwaarden te aanvaarden. Het is voor Verhofstadt niet ongevaarlijk om de brugpensioenen bij VW frontaal aan te vallen, en dit enkele maanden voor de verkiezingen. Des te meer omdat alle modaliteiten van dit pact (onder meer de definitie van zwaar beroep) nog niet afgerond zijn.

Maar als we de vertrouwelijke context zien binnen dewelke de onderhandelingen over het interprofessioneel akkoord verlopen, en de inhoud van de voorstellen (nieuwe verlaging van de patronale lasten), dan vrezen we dat de syndicale bureaucratie uiteindelijk de beste bondgenoot is van de regering bij de uitvoering van het generatiepact.

Over de onderhandelingen betreffende het brugpensioen bij VW zou er begin januari een referendum georganiseerd worden om te beslissen over de werkhervatting van 8 januari. Alvorens te beslissen over de werkhervatting, zouden de arbeiders eerst een algemene vergadering moeten kunnen organiseren om zich uit te spreken over de inhoud van de voorakkoorden over het brugpensioen en de premies voor vrijwillig vertrek.

Bovendien werden de onderhandelingen niet beëindigd; er werd nog niets onderhandeld voor diegenen die blijven. Op de vergadering van het ABVV-bedrijfscomité van donderdagmiddag 21 december (met alle effectieve en plaatsvervangende afgevaardigden van het ABVV) was de discussie erg levendig omdat een deel van de militanten een algemene vergadering eiste alvorens er een referendum georganiseerd wordt. Bovendien is het aantal arbeiders voor 2007 opnieuw op tafel komen te liggen: 2.200 of 3.000 met technische werkloosheid?

Had men niet beter voordien gediscussieerd over de arbeidsomstandigheden en de lonen voor zij die blijven alvorens te onderhandelen over de vertrekpremies en de brugpensioenen?

Guy Van Sinoy
(Une Autre Gauche)


Herinnering

zaterdag 23 december: solidariteitsfeest
Vanaf 14u in de refter van VW Vorst
Een initiatief van het Steuncomité i.s.m de syndicale delegatie
voor alle arbeiders van VW en de onderaannemers
Koud buffet en muzikale animatie
Meer info bij Daniel Lebleu (0477/ 374 564)