Vandaag (op 5 december) wordt vooral gediscussieerd over de aankondiging van gisteren van de VW-directie op de ondernemingsraad: de belofte om een tewerkstellingsvolume van 3000 voltijdse werknemers te behouden (waarvan een deel bij Auto Vision), de overgang van 35 naar 38 u zonder loonsverhoging. Aan het piket willen vele arbeiders niets weten van een koopkrachtverlaging.
De pronostieken gaan ook over kwesties waar de VW-directie nog niet over gesproken heeft: de voorwaarden voor brugpensioen en de vertrekpremies. Te veel onzekerheden over de toekomst; de uitdrukking op de gezichten is gespannen. De aankondiging van het verlies van 4000 arbeidsplaatsen twee weken geleden heeft veel arbeiders plat geslagen, zij hadden een dergelijke catastrofe nooit verwacht. Sindsdien herpakt men zich, al blijven veel mensen aangeslagen. In de loop van de dag heeft de hoofdafgevaardigde van het ACV het door de pers verspreide gerucht ontkracht dat een deel van de arbeiders onmiddellijk terug aan het werk zou willen.
In de gesprekken stelt niemand vragen bij het behoud van het tewerkstellingsvolume. Alsof het een beetje een utopie zou zijn om deze eis te stellen. Nochtans is het behoud van de tewerkstelling veel beter dan om het even welk sociaal plan. Wat gaan jongeren doen die van school komen als duizenden jobs bij VW en de onderaannemers verdwijnen?
Een minderheid is er zich bewust van dat de verlaging van de sociale lasten, geëist door de VW-directie, een daling van het indirect loon betekent en een aanslag op de sociale zekerheid. Maar voor de meerderheid telt enkel de grootte van de vertrekpremie.
Bij de onderaannemers is de situatie verschillend. Ten eerste omdat de situatie verschilt van onderaannemer tot onderaannemer. Sommigen, zoals de arbeiders van Faurecia, een bedrijf dat quasi exclusief gericht is op de productie van deurplaten voor de Golf, dreigen geconfronteerd te worden met een sluiting. Bij andere onderaannemers is de situatie minder duidelijk. Niemand heeft exacte cijfers over het aantal jobs dat zal verdwijnen.
Vandaag heeft de minister van Werk een verlies van 1.100 arbeidsplaatsen aangekondigd bij de onderaannemers maar dat lijkt eerder op een afleidingsmanoeuvre om de spanning te doen dalen. En zelf indien het “maar” 1 100 jobs zijn? Komt er dan ook een sociaal plan? Aan het piket zegt iedereen: “ We moeten hetzelfde sociaal plan hebben als bij VW”, een beetje zoals een drenkeling zich vastklampt aan een reddingsboei. Maar hoe dit afdwingen? Wie zal dit betalen? Zullen we niet vergeten worden?
Er zijn bij de onderaannemers over het algemeen veel meer jongeren, arbeiders van immigrantenorigine en mensen met precaire contracten en lage lonen. En nochtans is de actieve participatie aan de piketten, alle proporties in acht genomen, belangrijker dan bij VW.
In de voormiddag hebben militanten van het Steuncomité honderden cadeautjes klaar gemaakt voor het Sinterklaasfeest van 6 december voor de kinderen en kleinkinderen van VW en de onderaannemers. Verschillende arbeiders hebben contact opgenomen met syndicale delegees uit de voeding en de distributiesector die chocolade, snoep, fruit, drankjes, speelgoed… geschonken hebben om de pakjes te vullen.
In de voormiddag van 6 december hadden 200 à 300 arbeiders van VW een discrete afspraak voor een actie. Ze zijn naar Leuven getrokken om het Belgisch distributiecentrum van VW , D’ieteren te blokkeren. Het personeel van het centrum is spontaan in staking gegaan. Geen enkele auto kon buiten! Indien deze blokkering verschillende dagen zou duren, zouden de concessiehouders geen enkele auto meer kunnen leveren.
Vanaf 13 u begonnen de kinderen toe te stromen aan de inkomhal van VW. Het moet gezegd: in het verleden heeft de multinational met haar coördinatiecentrum dat bulkt van het (belastingsvrije!) geld nooit of te nimmer een Sinterklaasfeest gegeven voor de kinderen van het personeel. Het feest dat georganiseerd wordt door het Steuncomité en enkele arbeiders is dus een première! (Een uitgebreid verslag over het Sinterklaasfeest vind je elders op de website.)
Guy Van Sinoy (Une Autre Gauche)
De pronostieken gaan ook over kwesties waar de VW-directie nog niet over gesproken heeft: de voorwaarden voor brugpensioen en de vertrekpremies. Te veel onzekerheden over de toekomst; de uitdrukking op de gezichten is gespannen. De aankondiging van het verlies van 4000 arbeidsplaatsen twee weken geleden heeft veel arbeiders plat geslagen, zij hadden een dergelijke catastrofe nooit verwacht. Sindsdien herpakt men zich, al blijven veel mensen aangeslagen. In de loop van de dag heeft de hoofdafgevaardigde van het ACV het door de pers verspreide gerucht ontkracht dat een deel van de arbeiders onmiddellijk terug aan het werk zou willen.
In de gesprekken stelt niemand vragen bij het behoud van het tewerkstellingsvolume. Alsof het een beetje een utopie zou zijn om deze eis te stellen. Nochtans is het behoud van de tewerkstelling veel beter dan om het even welk sociaal plan. Wat gaan jongeren doen die van school komen als duizenden jobs bij VW en de onderaannemers verdwijnen?
Een minderheid is er zich bewust van dat de verlaging van de sociale lasten, geëist door de VW-directie, een daling van het indirect loon betekent en een aanslag op de sociale zekerheid. Maar voor de meerderheid telt enkel de grootte van de vertrekpremie.
Bij de onderaannemers is de situatie verschillend. Ten eerste omdat de situatie verschilt van onderaannemer tot onderaannemer. Sommigen, zoals de arbeiders van Faurecia, een bedrijf dat quasi exclusief gericht is op de productie van deurplaten voor de Golf, dreigen geconfronteerd te worden met een sluiting. Bij andere onderaannemers is de situatie minder duidelijk. Niemand heeft exacte cijfers over het aantal jobs dat zal verdwijnen.
Vandaag heeft de minister van Werk een verlies van 1.100 arbeidsplaatsen aangekondigd bij de onderaannemers maar dat lijkt eerder op een afleidingsmanoeuvre om de spanning te doen dalen. En zelf indien het “maar” 1 100 jobs zijn? Komt er dan ook een sociaal plan? Aan het piket zegt iedereen: “ We moeten hetzelfde sociaal plan hebben als bij VW”, een beetje zoals een drenkeling zich vastklampt aan een reddingsboei. Maar hoe dit afdwingen? Wie zal dit betalen? Zullen we niet vergeten worden?
Er zijn bij de onderaannemers over het algemeen veel meer jongeren, arbeiders van immigrantenorigine en mensen met precaire contracten en lage lonen. En nochtans is de actieve participatie aan de piketten, alle proporties in acht genomen, belangrijker dan bij VW.
In de voormiddag hebben militanten van het Steuncomité honderden cadeautjes klaar gemaakt voor het Sinterklaasfeest van 6 december voor de kinderen en kleinkinderen van VW en de onderaannemers. Verschillende arbeiders hebben contact opgenomen met syndicale delegees uit de voeding en de distributiesector die chocolade, snoep, fruit, drankjes, speelgoed… geschonken hebben om de pakjes te vullen.
In de voormiddag van 6 december hadden 200 à 300 arbeiders van VW een discrete afspraak voor een actie. Ze zijn naar Leuven getrokken om het Belgisch distributiecentrum van VW , D’ieteren te blokkeren. Het personeel van het centrum is spontaan in staking gegaan. Geen enkele auto kon buiten! Indien deze blokkering verschillende dagen zou duren, zouden de concessiehouders geen enkele auto meer kunnen leveren.
Vanaf 13 u begonnen de kinderen toe te stromen aan de inkomhal van VW. Het moet gezegd: in het verleden heeft de multinational met haar coördinatiecentrum dat bulkt van het (belastingsvrije!) geld nooit of te nimmer een Sinterklaasfeest gegeven voor de kinderen van het personeel. Het feest dat georganiseerd wordt door het Steuncomité en enkele arbeiders is dus een première! (Een uitgebreid verslag over het Sinterklaasfeest vind je elders op de website.)
Guy Van Sinoy (Une Autre Gauche)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten