Sinterklaasfeest voor kinderen en kleinkinderen van werknemers van VW en onderaannemers

Groot Sinterklaasfeest voor de kinderen en kleinkinderen van de arbeiders, bedienden en kaders van VW en de onderaannemers

Hoe interpreteren de kinderen van de arbeiders en bedienden bij VW en de onderaannemers de dreigende afdankingen en de brutale sociale onrechtvaardigheid? In de betoging van 2 december of op spandoeken aan de piketten komen de vragen en reacties van de kinderen hier en daar opduiken : « Papa wees sterk, anders verlies je je werk ». Naast de boodschap van Julie en Silia « Raak niet aan de job van mijn papa ! » hangen er tal van andere aandoenlijke woordjes. Sommige kinderen stellen voor hun spaarpot aan te spreken om papa te helpen.

Het Sinterklaasfeest dat op 6 december georganiseerd werd door het Steuncomité en de syndicale delegaties in de inkomhal van VW Vorst was niet alleen voor de ouders maar ook voor veel kinderen een hart onder de riem, een sociale activiteit waardoor het isolement doorbroken werd. “Zo’n feest hebben wij nooit, in geen jaren, gekregen van de VW-directie” klonk het. Het Sinterklaasfeest kwam tot stand door zelforganisatie en dankzij de steun van talrijke syndicale delegaties uit de voedings- en distributiesector die uit solidariteit drank, chocolade, koekjes, fruit en speelgoed schonken. Maar ook inhoudelijk bleven de kinderen niet op hun honger zitten. Het mimetheater Croquemitaine bracht een erg grappige en sterke voorstelling: “ Jungleboek: twee kippen en een vos” , een verhaal over delocalisering. De kippen moeten onder druk van de hebzuchtige vos steeds meer eieren leggen en krijgen daarvoor in ruil steeds minder cornflakes te eten. De kinderen gingen soms helemaal uit de bol, gierden van het lachen, applaudisseerden of werden ronduit kwaad op de hardvochtige vos. Een jongleur, verschillende muzikanten, warme chocolademelk en pannenkoeken brachten sfeer en amusement. Sinterklaas had naast zijn pakjes ook een boodschap mee. Hij las verschillende brieven van kinderen, vertelde dat Piet er niet was omdat hij staakte uit solidariteit met de VW-arbeiders en zei dat hij de mama’s en de papa’s aan het piket kwam steunen in hun strijd voor het behoud van hun werk.

In het Franstalig tijdschrift “Le Ligueur” van deze week schrijft kinderpsychiater Jean-Yves Hayez (UCL) dat dergelijke tragische momenten bij kinderen soms gedeeltelijk te vergelijken zijn met een rouwproces. Hij waarschuwt kinderen niet onder te dompelen in angst of miserabelisme. Maar het is belangrijk hen bewust te maken, zonder hen iets te willen opdringen. Als het kind interesse betoont en vragen stelt, is het een gelegenheid om hem of haar attent te maken op de actuele wantoestanden van het kapitalistisch systeem: “ Vanaf 4 of 5 jaar zijn kinderen in staat om gemakkelijk te begrijpen dat mama of papa zijn of haar job verloren heeft en dat er elders geld gezocht zal moeten worden. Het is erg belangrijk hen uit te leggen dat deze situatie niet normaal is. Dat kan ook aan de hand van verhaaltjes of tot de verbeelding sprekende figuren. Een eerste les die uit dergelijke situatie getrokken kan worden, is kinderen de onrechtvaardigheid van ons economisch systeem te laten begrijpen, het feit dat de winst primeert op de menselijkheid. Het is essentieel dat het kind zijn beeld over een veilige wereld geleidelijk aan verlaat. De sociale ongelijkheden bestaan, het heeft geen zin ze te verstoppen door te liegen. “

Het Steuncomité VW en onderaannemers.